ANHEDONIA
انا حصل لى حاجه غريبه جدا حاحاول اشرحها
بدأ من خمس او ست شهور لما واحده واحده ابتدى يجيلى شعور جديد بإن الدنيا بقت كتير اوى عليه
كتير بمعنى بقت معقده...بقت متشابكه اكتر من اللازم...و بقيت مش عارف انا فين و الا عارف انا بعمل ايه
بقيت مش عارف استمتع بالحاجات اللى انا كنت باستمتع بيها طول عمرى...جالى فتور فى كل شىء...مش قادر اتفرج على فيلم على بعضه...و الا اسمع اغنيه...و الا اقرأ حاجه...و الا اكتب فى البلوج بتاعى حتى...لما باخرج مع صحابى و واحد يقعد يتكلم معايه باسرح و ما بقيتش مركز و الا مهتم فى اللى بيقوله...الاكل حتى بقى كله طعم العدس
طول عمرى كنت باتفرج على البنى ادمين اللى حوليه و همه منغمسين اوى فى الدنيا...منشغلين اوى فى احوالهم و مشاكلهم و مشاغلهم اليوميه
و ده الطبيعى...و انا كنت واحد منهم...كنت زمان باروح الحضانه و بعدين المدرسه و بعدين الجامعه و بعدين اشتغل و كان ليه طموحات و احلام زى كل واحد فينا...و كل مرحله من حياتى كانت ليها الامور اللى تكفى و تخلى الواحد يقعد مشغول بالدنيا بجد...و بالطريقه دى يبقى محصن من اللى حصل لى حاليا
اللى حصل لى جه لما كل الظروف دى اختفت...او لما بقيت فاضى...فى فراغ تام...عاطل ممكن نقول...مش مرتبط بشىء...او بشخص...او بعيله...او باولاد....او باصدقاء...و فعلا مش عارف انا عاوز اعمل ايه و ليه
ممكن اعرف انا باعمل ايه...مش عارف...بالرغم من انى شاب بس حاسس انى عندى سبعين سنه...حاسس انى قربت اموت...حاسس ان حياتى كلها عرفت اختصرها فى كلمتين...حياه و خلاص
من زمان و انا خايف على نفسى انى اتجنن...يحصل لى اختلال عقلى من كتر التفكير فى حاجات كتيره...من كتر الفلسفه و التحليل فى اشياء عديده...من كتر انغماسى فى امور صعبه المفروض مافكرش فيها
البلوج بصراحه ساعدنى انى اطلع جزء بسيط من مخزون داخلى جوايه...خفف عنى حمل كان جوه عقلى من زمان...بس عارف لما الواحد يكون عاوز يتكلم عن حاجات كتير و مش عارف...اول لما الحاجات بقت كتير اوى و الناس بقت كتير اوى و الكلام بقى كتير اوى...انا جالى اختناق...او بالظبط اكن الدنيا عباره عن صوت رفيع مزعج عمال يرن فى ودنى تييت
طب الكلام بقوله ليه...بلاش ليه...بقوله لمين...كنت بقول له لنفسى...طب ما انا عارف اللى عاوز اقول له اقول له لنفسى تانى ليه
عندى صديق عزيز اسمه ميكو...كنت انا و ميكو ما نشوفش بعض لفترات طويله و بعدين نقعد مع بعض فى النادى او فى اى حته و نقعد ندردش مع بعض...نتكلم فى امور مختلفه فى الحياه...بالرغم من انى انا و ميكو مختلفين عن بعض فى حاجات كبيره اوى...و اكبر اختلاف إن ميكو انسان طبيعى...انسان عادى...و انا باحسده انه عادى...ما شاء الله ما وصلش للحاله اللى انا فيها دى...لإنه بيفكر و بيتفكر بحدود...و بعدها يرجع لطبيعه الحياه
اما انا...فأنا عندى شغف شديد بمعرفه فلسفه الحياه و انا عايش ليه و علشان ايه و باحفر عميق اوى لتحت لغايه لما وصلت للى انا فيه دالوقتى...و حياتى بقت فيلم هندى
داوشه...دى الكلمه اللى انا عاوز اوصف بيها حالى...ممكن اكون فعلا خرفت و انا مش عارف...هوه فيه ايه
فى اوقات بابكى من غير سبب
ساعات باحلم انى عاوز اقفل عليه الاوضه و اقعد اصلى و اقرأ قرآن لغايه ماموت علشان ما احسش بطول السنين اللى الواحد ممكن لسه يعيشها...نفسى اعيش بقى الحياه الحقيقيه اللى فى الآخره
ما تتخيلش كان قد ايه صعب عليه اكتب الكلمتين الفارغين التافهين اللى فوق دول و انشرهم على البلوج من كتر الملل اللى انا فيه
زهقت من الحياه...انا مش مكتئب و الا مبسوط...انا بس زهقت...تعبت...ما الكلام اللى بانقوله بانعيده و نزيده...و الايام بتعدى و ناس بتموت و ناس بتتولد...و بعدين
الحمد لله على كل شىء
ادعوا لى