ملتقى الدببه

فى الكريسماس كنت معزوم عند جبال الالب لمده تلات تيام عند عيله انجيليه لصديق عرفته من اربع سنوات لمده عشر تيام فقط...يوم الاربع خلصت الشغل بدرى شويه و جريت على البيت اوضب شنطتى و كنت متأخر على القطر بس الحمد لله لحقته...الرحله كانت طويله و الدنيا كانت كحلى...اربع ساعات... بس كنت قاعد جنب بنت جميله فضلنا ندردش مع بعض...حاكتلى عن حياتها و أنا حاكتلها عن حياتى...ما كنتش عارف إن الواحد ممكن يختصر حياته كلها فى اربع ساعات...كنت لازم انزل محطتى و كنت حاسس انها كانت عاوزه تديلى نمره تليفونها او أى حاجه ...أنا و هى عارفين إننا عمرنا ما حانشوف بعض تانى بس كانت اجمل اربع ساعات أنا قاضيتها فى قطر

عاوز اقول إن القطر مشى الساعه تمنتاشر و عشره و وصل بالظبط الساعه تسع و تلاته وخمسين دقيقه...عمرى فى حياتى ما شوفت دقه و نظام بالشكل ده

نزلت من القطر لقيت صاحبى و اخوه مستنيين...روحنا البيت...اتعرف على العيله المكونه من الاخ الاكبر و صديقته و الأم و صاحب صاحبى و اتنين اصدقاء للأم و الكلب فينى...الأب منفصل من زمان عن الام و عايش فى مدينه تانيه...سلمت على كل واحد فيهم و لما سلمت على صديقه اخوه مش عارف اقول ازاى...اتكهربت...حبيتها من اول نظره...قمه فى الرقه و الجمال...حصل بينا زى حوار بالعينين اللى بيتكلموا عليه فى القصص و الافلام

الأم وريتنى الاوضه اللى حنام فيها لمده تلات ليالى و البيت ككل...و لاحظت إن البت كله مليان دببه...كبيات دببه...سرير دببه...ملايات حيطان ازاز حمام شوك طباق كراسى ستاير حنفيه تلاجه ارضيه ببان ...كله دببه...اشكال دببه فى كل مكان...و بعدين قاعدنا على السفره و اتكلمنا لساعات...البنت و أنا فضلنا نتكلم و حاسيت اكنى اعرفها من زمان...كان فى بينا انسجام و توافق عمرى ما حاسيته قبل كده...و بعدين غنينا سوا اغانى الكريسماس على انغام جيتار صاحب الام اللى بيلعب فى فرقه بانك روك... و بعدين نمت من الارهاق

المفروض أنا نايم فى اوضه...صاحبى و صديقه نايمين فى اوضه و ده فى الشقه اللى فى الدور الاول...أما باقى العيله فنايمين فى الشقه اللى فوق

يوم الكريسماس صحيت على صوت الدش...البنت نزلت من فوق الصبح بدرى و اخدت دش و نشفت شعرها الطويل بالسيشوار و راحت المطبخ تحضر الفطار...انا صحيت و اخدت دش و روحت المطبخ و فضلنا نتكلم لساعات...نسيت الزمان و المكان...و حوارنا كان مختلف عن بالليل...لغايه ما الناس التانيه ما صحيت...فطرنا... البنت كانت لازم تسافر عند عيليتها علشان تحتفل معاهم بالكريسماس...و قبل ما تمشى من البيت قربت منى و حضنتنى حضن كأنها حاسه انها مش حاتشوفنى تانى و بتودعنى

و بعدين ريحنا شويه...و فى الفتره دى قولت لنفسى هو ليه لما اخيرا الاقى الانسانه اللى نفسى اعيش معاهه بقيت حياتى يكون الوضع مستحيل...افتكرت لما امبارح بالليل الاخ الاصغر لما كان بيهزر و قالها مره اسكتى كده و انتى حامل...هل هى حامل فعلا...و لما حاكتلى انها مع اخو صاحبى لمده سنتين...و يوم الكريسماس السنه اللى فاتت عرفت اهلها عليه...ما كنتش قادر استوعب ازاى واحد تخين جدا و قبيح يصاحب بنت بالحلاوه و الجمال ده...و كنت عارف إن و لو فى الاحلام و كنا عاوزين نبقى مع بعض...مش حاينفع علشان العلاقات اللى فى الاسره كلها حاتدمر...و خاصه علاقتى بصاحبى

و بعدين زينا شجره الكريسماس و كل واحد حط الهدايه تحت الشجره...الساعه اربعه روحنا الكنيسه لقداس عيد الميلاد...الاجواء كانت روحانيه للغايه و الكل كان سعيد...بعدين روحنا البيت و شاركنا فى اعداد وليمه عيد الميلاد...قبل الاكل القى اخو صاحبى الكبير كلمات الشكر للرب على تجمع الاسره على المائده يوم الكريسماس و مسكنا كلنا ايد بعض و صلينا و بعدين اكلنا الاكل اللذيذ على اضواء الشموع...و بعدين اتجمعنا حوالين الشجره و كل واحد فتح هديته...أنا كنت فرحان زى العيال الصغيره علشان جالى هدايه كتير...طبعا قبل ما اسافر ما نسيتش انى اشتريلهم هدايه و اعجبوا بيها جدا...و بعدين روحنا حفل موسيقى كلاسيكى لكورال الكنيسه و غنينا...و رجعت البيت و نمت

صحيت و الكلب نايم على السرير جانبى و انا رقبتى متشنجه علشان نمت بوضعيه غلط...فطرنا و بعدين صاحبى قرر اننا نطلع جبال الالب...اخدنا معدات التسلق و ركبت انا و صاحبى و صاحبه العربيه و سافرنا يجى ساعه و نص لغايه لما وصلنا لاخر مكان العربيه ممكن تمشى فيه...بعديها مشينا ساعات على رجلينا فى الغابه...و طلعنا الجبل فى ساعه و كان فاضل ساعه و الدنيا تضلم...وصلنا لقمه من القمم و المنظر بصراحه كان رهيب...انا اول ما شوفت المنظر قولت سبحان الله...صاحبى كان متهور و كل شويه يقرب من حافه الجبل و انا خايف لاحسن يقع...و بعدين الدنيا بقت تقريبا ضلمه...و احنا راجعين ماكناش لاقيين العلامات اللى كنا حاطينها فى الغابه...و جهاز الجى بى اس فى العربيه...انا كان معايه شكولاته و ازازه مايه صغيره و مش عارف ممكن تقضينا احنا التلاته لمده يوم...درجه الحراره بقت 16 تحت الصفر و كلنا كنا ماشيين جانب بعض علشان ما نتوهش...و كنت سامع اصوات حيوانات غريبه فى الغابه...كنت خايف من الدببه...و بعد ساعات من التوهان جاتلى لحظه قولت فيها اده هو احنا ممكن نموت هنا...و بعدين سمعنا صوت عربيه جرينا بسرعه بس ما لحقناهاش...على الاقل لقينا الشارع و مشينا لغايه ما وصلنا للعربيه...ركبنا العربيه بسرعه و كنا حانموت من البرد و فى اللحظه دى جت عاصفه تلجيه...كنا لازم نمشى بالعربيه بسرعه 20 علشان الارض بتزحلق و ممكن نقع من على حافه الجبل...لقينا عربيه محشوره فى التلج و فيها ست و راجل...نزلنا علشان نساعدهم و نطلع العربيه من التلج...رشينا تحت العجل ملح خشن و نجحنا فى تحرير العربيه...شكرونا و بعدين قبل ما نروح العربيه صاحبى رمى عليه كوره تلج...روحت عامل كوره انا كمان و راميها عليه...راح رامى علينا صاحبه كوره تلج...و لعبنا زى الأطفال فى التلج و كانت لحظه ممتعه و نسينا الخطر اللى كنا فيه من شويه

الطريق اخد تلات ساعات رجوع و ما كناش شايفين اى حاجه من ازاز العربيه و كان فى حوادث كتير على الطريق...عربيات اتزحلقت و خبطت فى بعض...الحمد لله وصلنا البيت بالسلامه و كان فى ناس كتيره و عيالهم فى البيت الام كانت عازماهم...دخلنا احنا عالطول على الاكل من كتر الجوع اللى كنا فيه...و بعدين نزلت انا و صاحبى و الكلب نتمشى بالليل و اتلكمنا فى حاجات كتيره... و كنا بنعمل كور تلج و نرميها و الكلب يجرى و راها بس لما يجى يمسكها ببقه تتكسر...كانت حاجه مضحكه جدا...و بعدين رجعنا البيت و شربنا كاكاو سخن و اتجمعنا كلنا حولين السفره...و سألونى هل هناك احتفال زى الكريسماس فى الاسلام...و حاكتلهم عن العيدين...و سألونى عن الاختلافات بين المسيحيه و الاسلام...و كانت فرصه جميله انى احكيلهم شويه عن الاسلام و سماحه و محبه الاسلام...و انه دين شامل لكل الاديان...و عرفت كميه المعلومات الخاطئه اللى عندهم عن الاسلام...عن إنه دين العنف...دين الارهاب...دين كراهيه الآخر...دين ضد المرأه...دين الرجعيه و الانغلاق و التخلف...و كانوا مبهورين بالكلام اللى اول مره يسمعوه... و بعدين صاحب صاحبى كان نفسه يتزحلق على الجليد الساعه واحده بالليل...نزلت معاه علشان عمرى قبل كده ما اتزحلقت على الجليد و كنت باشوف بس فى التلفزيون اللقطات المضحكه لما الناس تتزحلق و تخبط فى شجره...طلعنا الجبل...ركبت حاجه عامله زى حله كبيره و و هوه كمان و قلنا واحد اتنين تلاته هوب واتزحلقنا بسرع البرق نزولا إلى الوادى...يااه على الاحساس...منعش و ممتع للغايه...احلى من الملاهى...و من كتر حلاوتها فضلنا نطلع و نتزحلق نطلع و نتزحلق لغايه ما تعبنا...الحمد لله ما خبطش فى شجره مع ان الدنيا كانت ضلمه بس انعكاس ضوء القمر على التلج بيخلى الدنيا كلها ابيض فى ابيض...روحت و نمت زى القتيل

صحيت و رقبتى مش قادر احركها و الكلب نايم فوقيه...فطرنا و شكرت العائله و وصلونى محطه القطار و قبل ما اركب القطر كان لازم اسأل الام عن سر الدببه...قالت لى لما تيجى المره الجايه ابقى اقول لك هو ايه ملتقى الدببه... ودعتهم و ركبت القطر... و كنت الوحيد اللى فى القطر...و كانت متعه حقيقيه إن الواحد يتفرج الصبح بدرى على الطبيعه الساحره... على انغام موسيقى هامموك الجميله...و مش عارف ليه افتكرت ميكروباص دقى امبابه...ايام ما كنت متفعص مع الشعب...ايام ريحه العرق و الكلاكسات...ايام التراب و زحمه المواصلات...ايام البيوت اللى كلها لونها بنى و لازقه فى بعض...ايام ضغط دمى العالى و الخناقات مع دبان وشى... ايام سيد و ام سيد...ايام الاكل اللى مالهوش طعم ...ايام البطاله و القاعده فى البيت ادام التلفزيون و الا شغله و الا مشغله...احمدك يا رب على كل النعم التى انعمتها على...و كان الرب فى عون المصريين...و عونى