جنابه

اختى الصغيره صحتنى فى نص الليل علشان مش عارفه تدخل اوضه ماما و بابا
انا كنت نايم خالص و مش فاهم بتقول ايه بس قومت و روحت معاها نخبط على الباب
بابا فتح الباب راحت دعاء جريه و دخله جوه تنام فى حضن ماما
انا روحت المطبخ و شربت مايه ساقعه من التلاجه و دخلت الحق انام شويه قبل لما ماما تصحينى نتسحر

صحيت على صوت الدوش و عينيه نص مغمضه شوفت بابا طالع من الحمام...و بعدين دخلت فى النوم تانى علشان كنت عاوز اكمل الحلم اللى انا ابتديته

بعد شويه صحيت تانى على صوت الدوش برضه...قومت من السرير لقيت ماما طالعه من الحمام و بتقول لى : كويس انك صحيت علشان نتسحر...الراجل قرب يدن خلاص

فى وسط المحاضره فى الكليه حاسيت انى غبى...كان لازم اتصرف احسن مع دعاء...كان لازم اخليها ما تقلقش و ادخلها تنام تانى...بابا جاى يقعد معانا اسبوعين اجازه صغيره لغايه العيد و بعدين حيسافر تانى دبى...ماكنش لازم نعمل فشكله...بس انا كنت رايح فى النوم خالص...اعمل ايه يعنى

و انا راجع البيت جالى شعور بذنب... كان نفسى يبقى عندى الشجاعه و اقولهم انهم لو عاوزين يعملوا اى حاجه يعملوها بعيد عننا...و فى اوقات كده باحس باشمئزاز...و دايما بيجيلى الاحساس ده لما اسمع بابا و هو بيقفل باب اوضه النوم بالمفتاح...مع ان المفروض ان دى حاجه طبيعى

انا عارف ان الوقت ضيق...و مافيش وقت تانى...بالذات فى رمضان...و ما كانش ينفع غير بالطريقه دى...بس مش عارف حاسس باحساس غريب...حاسس انى انا و دعاء مش من المفروض نكون فى الوقت ده موجودين...مش مستوعب ليه انا مكسوف

ايوه...و حاسس بعبء كمان