نروح بيك فين يا سبيرم

بعد ما نزلت الشغل و كنت فى نص الطريق رجعت البيت تانى بسرعه علشان نسيت اجيب الفايل اللى فيه صور البروجيكتور و دخلت اوضه المكتب لقيت منظر عمرى ما كنت اتصور انى الاقيه

ابنى اللى عنده اربعتاشر سنه قاعد ادام الكمبيوتر فى وضع غير لائق و بيعمل حاجه مش مظبوطه و هو بيشاهد حاجات مش قادر اوصفها…ايه اللى رجعه البيت من المدرسه دالوقتى…المفروض يبقى فى المدرسه…و امه فى الشغل…و اخته برضه فى المدرسه…لما كنت ادام المنظر ده ما كنتش عارف اعمل ايه…هل امشى اكنى ما شفتش حاجه…و اللا اعمل اى صوت انى انا جيت لغايه ما يلم نفسه و الا اعمل ايه …انا مش مصدق ان ابنى…ابنى اللى انا مربيه بيعمل الحاجات المقززه دى…و بيتفرج على الحاجات المقززه دى…ده ابنى لسه صغير

و انا واقف ورا الباب بافكر لقيته بيبص ورا فشافنى…و يريته ما شافنى…ابنى جاله صدمه…لبس هدومه بسرعه و قفل الكمبيوتر و جرى فى قمه الغضب و الخوف على اوضته و قفل الباب

وقفت ورا الباب مش عارف اعمل ايه…و مش عارف ليه منظره و هوه بيجرى على الاوضه ضحكنى…معقول فى الموقف ده اضحك…مش عارف كان موقف غريب عليه…و جديد عليه

روحت المكتب و جبت الفايل و نزلت الشغل تانى من غير ما اعمل حاجه…و انا فى الطريق طول الوقت عمال افكر ايه اللى حصل ده…كان لازم ازعقله او اضربه علشان ما يعملش ده تانى… و ما كنتش مركز و انا مع العمله فى الشغل…تفكيرى كله فى الموضوع ده… يا ترى لما ارجع البيت المفروض اعمل ايه…طب لازم اقول لأمه و لا لأ…طب هوه بيفكر فى ايه

اول حاجه جات فى مخى انى لازم احت باس وورد فى الكمبيوتر بتاعى…زى ما انا شفرت الدش بالظبط…و بعدين…و بعدين بصراحه مش عارف اتصرف ازاى…طب احكى لصاحبى على الموضوع ده…هوه عنده ولاد برضه فى نفس سنه…لا… بلاش…لاحسن يشمت فيه و يقول ده ماعرفش يربى ابنه صح…انا ابنى يعمل كده…معقول

لما رجعت البيت بالليل ما عرفتش اتكلم مع ابنى…حته ما عرفتش ابص فى وشه…و لا هوه كمان…ده هوه اللى مفروض يكون مكسوف من نفسه…بس ليه انا مش قادر اتكلم معاه…عملت اكن ما فيش حاجه حصلت

طب يا ترى ابنى بيفكر فى ايه دالوقتى…اكيد عارف انى متضايق اوى من اللى عمله ده…و اكيد خايف لاحسن اقول لأمه…هوه عارف لو قولت لأمه حاتعمل فى ايه

بس انا عارف ان فى حاجه حصلت…و حاجه مهمه فى حياه ابنى…ابنى كبر خلاص…و بقه فى مرحله جديده…ياااه…معقول ابنى كبر بالسرعه دى…و بقه يعرف ي*** ****…معقول…ده لسه كان صغير…و بروح العب معاه كوره فى النادى…و امرجحه على المراجيح…معقول بقه يعرف الحاجات دى…طب عرفها ازاى…مين اللى قال له…اكيد واد من اللى معاه فى المدرسه

انا على ايامى لما كنت كده فى سنه… ما كنتش اعرف الحاجات دى…و لا كنت اعرف…انا مش فاكر…بس اللى انا فاكره ان الحاجات اللى هوه كان بيشوفها دى عمرى ما شوفتها و انا فى سنه…زمان بقه و لا كان فى كمبيوتر و انترنت و لا كان فى دش و الزمن الملعون اللى احنا فيه ده

عدى يومين و كنت بتعامل مع ابنى اكن ما فيش حاجه حصلت…بس الموضوع ده مش قادر يطلع من نافوخى…كل ما افتكر منظر ابنى وهوه قاعد ادام الكمبيوتر باحس باحساس غريب…انا لازم اكلمه فى الموضوع ده…طب ازاى…انا مكسوف اكلمه فى الموقف ده…مكسوف يا جماعه…اقف ادام ابنى و اتكلم على اللى عمله ده…لا يمكن

و فضلت افكر فى الكلام اللى انا حاقولهوله…و كنت قريت قبل كده عن موضوع الثقافه الجنسيه و ان لازم نوضح لولادنا الموضوعات دى…علشان ما توصلهمش معلومات مغلوطه …و علشان ما يعملوش حاجات غلط بعد كده…و مره شوفت برنامج فى الفضائيات عن الموضوع ده…و انه لازم يدرس فى المدارس و كده…بس انا…انا ابقى فى موقف لازم اوضح فى لأبنى الموضوع ده…اصل الموقف ده هزنى…فاجئنى بمعنى اصح…الموقف ده شاغل بالى و تفكيرى و بيصرخ يقول لى … يا ابو احمد…هوه ده الوقت اللى لازم تتكلم مع ابنك فى الموضوع ده…لازم تكونوا صرحه مع بعض…لازم تكونوا اصحاب علشان يقول لك على كل حاجه…و يقول لك هوه بيفكر فى ايه فى السن الحساس اللى هوه فيه ده…و جبت ورقه و قلم و كتبت الحاجات اللى نفسى اشرحها له…و اوضحها له…جهزت نفسى لللقاء ده…بس ما قدرتش اروح له و اقول له تعاله يا احمد ..عاوز اتكلم معاك عن كذا و كذا و كذا

انا عاوز ابقى اب متحضر و متفتح…مش عاوز اغلط زى الابهات التانيه اللى ممكن يتصرفوا بطريقه تانيه غير اللى انا بعمله مع ابنى

بعد اسبوع من اللى حصل جالى يقول لى : بابا…أنت قولت لماما؟؟؟
انا بصراحه فرحت انه هوه اللى فتح الموضوع ده…و قولت فرصه اتكلم معاه فى اللى حصل

انا مش عارف الكلام طلع من بقى ازاى…بس انا كنت مش عارف انا بقول له ايه…انا حته مش فاكر الكلام بالظبط اللى قولتهوله

قولت له:احمد…انت فاكر انى زعلان منك…بس انا مش زعلان…انا متضايق علشان ما اتكلمتش معايه فى الحاجات اللى انت باتفكر فيها دالوقتى…مش احنا المفروض صحاب…و المفروض الصحاب يقولوا لبعضيهم على كل حاجه

احمد كان قلقان اوى و انا بتكلم معاه…مش قادر يبص فى وشى…بس لما ابتديت احكيلوا عن الحاجات…كان مهتم…مهتم جدا كمان…كان بيسألنى عن كل صغيره و كبيره فى الموضوع اللى انا باتكلم فيه…كان عاوز يعرف…و يفهم…و انا كنت باحاول اشرح له على قد ما اقدر…المشكله كانت فى الالفاظ…كنت حريص اوى و انا باتكلم انى ماقولش لفظ خارج …بس ساعات كان بيزنقنى فى موضوعات كده ما كنتش عاوز اتكلم فيها…او ما كنتش عارف اتكلم فيها ازاى

و بدأت اقول له الاختلافات بين الولد و بين البنت…و ايه التطورات اللى هيه بتحصله فى السن ده … و ان التطورات دى طبيعيه بس لازم الواحد يصونها

و لما جيت على موضوع الجنس ما قدرتش اكمل…حسيت وقتها ان المعلومات دى كفايه ليه دالوقتى انه يفكر فيها…ماعرفتش اكمل…مش عارف…حاسيت انها مش وقتها خالص…انا عارف انه خلاص شاف كل حاجه…بس…اوووف…اكيد حايجى يوم اكمل معاه الموضوع ده

احمد استريح من الحوار ده…و انا كمان…و بتهيألى انه مش …مش عارف...اصل انا مش حاجرى وراه فى كل حته اشوف بيعمل ايه…لو هوه عاوز يعمل حاجه حايعملها

انا عارف انى كان لازم اقول لمامته…بس حاسيت انها حاجه بينا احنا الاتنين بس…بين اتنين رجاله…بين اتنين اصحاب